+ نوشته شده در شنبه ۲ آذر ۱۳۹۲ ساعت توسط شورش احمدی
|
آدمهای ساده را دوست دارم. همان ها که بدی هیچ کس را باور ندارند. همان ها که برای همه لبخند دارند. همان ها که همیشه هستند، برای همه هستند. آدمهای ساده را باید مثل یک تابلوی نقاشی ساعتها تماشا کرد؛ عمرشان کوتاه است. بس که هر کسی از راه می رسد یا ازشان سوءاستفاده می کند یا زمینشان میزند يا درس ساده نبودن بهشان می دهد. آدم های ساده را دوست دارم. بوی ناب “آدميت” می دهند. دكتر شريعتي
بنده ای خدا را گفت: اگر سرنوشت مرا تو نوشته ای پس چرا دعا کنم؟ خدا گفت: شاید نوشته باشم هر چه دعا کند ...
بعضی ها آن قدر فقیر هستند که تنها چیزی که دارند پول است....
خوشي با خوبي فرق دارد به خاطر خوبي ها از خيلي خوشي ها بايد گذشت..... کاش انسانها همانقدر که از ارتفاع میترسیدند ، کمی هم از پستی هراس داشتند …
گیرم که در دادگاه خلق جهان معتبر شدی در دادگاه حق و حقیقت چه می کنی؟ گیرم که جهان را با فریبت فریفتی با دست انتقام طبیعت چه می کنی؟ .......................................... خودبینی ، دیدن خود نیست خودبینی، ندیدن دیگران است . . .